De bacillen zijn weer in rap tempo aan elkaar doorgegeven tijdens de jaarlijkse gelukwensen parade. De afgelopen week is er volop lichamelijk contact geweest in familiekring en op het werk. Niet zozeer de kusjes, maar juist de kleffe handjes vormen het ultieme transportmiddel voor de microscopische monstertjes. Gelukkig kunnen we deze kwakkelwinter makkelijk de schuld geven en straks natuurlijk in de lente als we onze schaatsen gaan onderbinden. Volgende week zaterdag gaat de voetvalcompetitie weer van start, na de winterstop!?!, maar durf ik nu al te voorspellen dat de eerste wedstrijden afgelast zullen worden wegens wateroverlast. Als we dan daarna nog een echte kou periode krijgen dan kunnen we wellicht in maart pas echt beginnen. Tot die tijd gewoon lekker sniffend en snotterend verder, op weg naar de volgende kruisbesmetting. Dat zal zo’n beetje rond de Pasen zijn als we elkaar fijne Paasdagen gaan wensen. Vorige week liep ik met bloeddoorlopen rode geinfecteerde ogen rond en vroeg ik me af wat voor effect een fotocamera met rode ogen reductie op mij zou hebben. Veel tijd en intern geheugen zou nodig zijn om de berekening en bewerking tot stand te brengen, denk ik. Het wit heeft inmiddels het rood weer overwonnen en met glazige oogjes zijn we de week weer doorgekomen. Wat ons rest totdat de eerste sneeuwvlokjes echt gaan vallen? Vooral vaak handen wassen en desinfecteren!