Het schrijven van een goede column valt nog niet mee. Met mijn column: ‘Werkelijke waarde’, had ik meegedaan aan de jaarlijkse schrijfwedstrijd van de Bibliotheek van Rotterdam. Het thema was: Vriendschap en andere ongemakken. Ruim 150 inzendingen, maar helaas, ik zat niet bij de 10 genomineerden. Wel een leuke en leerzame avond tijdens de uitreiking  op 14 maart. Niet dat ik mezelf nou zo’n schrijfwonder vind, maar toch, je hoopt natuurlijk op een nominatie. In het theater van de biliotheek werden de verhalen van de 10 genomineerden voorgelezen. Uiteenlopende verhalen van onbekende mensen die allemaal het schrijven als hobby hebben. Het is ook gewoon leuk om te schrijven en met een eigen blog kun je publiceren wat je maar wilt. En of er nu veel of weinig mensen je verhalen lezen, daar gaat het in eerste instantie niet eens om. De vrijheid en de ruimte die je hebt om je eigen kleine stukje te delen op het grote internet, dat geeft een enorme kick. Dan mag je dus ook dankbaar zijn voor die vrijheid. En kun je ook gerust zeggen dat we het hier zo slecht nog niet hebben. Dat is elders in de wereld wel anders. De column mocht niet meer dan 400 woorden bevatten. Het liefst ook niet minder. Ik zit met dit stukje trouwens nu precies op 215. Maar ik ga de 400 lekker niet volmaken vandaag. Die vrijheid heb ik ook.