En weg zijn we allemaal. Vakantie is voor nagenoeg iedereen begonnen en via de diverse sociale media worden de vertrekdata, tijden en vluchtschema’s aangekondigd. Wel zo makkelijk voor het dievengilde, want die mag je natuurlijk niet storen tijdens de huisbezoeken. Gelukkig hebben wij een huisdier en moet het lieve beestje elke dag eten en drinken. Dagelijks zal er dus iemand in huis zijn, zij het slechts voor een minuut of 10. Of er trouwens ook daadwerkelijk criminelen achter een laptop zitten te facebooken in de hoop een straat met huisnummer en vertrekdata op te vangen, betwijfel ik. Maar, het schijnt wel zo te zijn dat ze bijvoorbeeld overlijdensadvertenties in kranten bestuderen en daarmee heel eenvoudig kunnen berekenen hoeveel tijd ze hebben om een bezoekje te brengen aan het huis van de overledene of degene wiens correspondentieadres staat vermeld. Dan hebben ze vanmiddag dus pech, bedenk ik me net. Mijn oom is overleden en de begrafenis zal vanmiddag plaatsvinden. Zijn kamer in het bejaardentehuis moet binnen 6 dagen na overlijden leeggehaald zijn. Dus gisteren zijn er twee aanhangwagens vol met zo goed als nieuwe spullen afgevoerd en elders opgeslagen. Morgen moet er immers alweer een nieuwe bewoner geinstalleerd worden. De wachtlijsten, met veelal schrijnende gevallen,  zijn dusdanig lang dat het niet anders kan. Daar sta je dan toch lelijk op je neus te kijken, als dief zijnde. Goed voorbereid, klokken gelijk gezet, bivakmuts op en vluchtauto gereed. Je sluipt via de portier naar binnen of je doet net alsof je slechts op bezoek gaat bij je oude moedertje. Dan moet die bivakmuts wel af natuurlijk. Je zoekt de juiste kamer op en met een haarspeldje sta je te prutsen om het slot open te krijgen. Eenmaal binnen, verrassing…. Leeg! Sta toch lekker in je eentje zwaar voor schut. Ook voor de dief dus crisistijd. Vergeet de crisis en vervang het woordje voor vakantie en neem vooral een hele lange naar een ver en warm land! Maar niks doorvertellen hoor, je weet maar nooit wie er allemaal meelezen.