Langzaam kwam het luchtbed in beweging en geruisloos dreven de jongens de tent uit. Ze sliepen rustig verder en het bed was sterk genoeg om beide jongens te laten drijven. Ze dobberden de camping over en passeerden de diverse faciliteiten. Langs de manage, voorbij de kinderboerderij, de campingwinkel en tenslotte de balie van de receptie. De receptionist had het niet eens in de gaten en via de toegangspoortjes van het zwembad eindigde het avontuur in het overdekte zwembad. Langzaam openden de jongens hun ogen en waanden zich nog in dromenland. In slaap vallen in de tent en wakker worden in het zwembad drijvend op je luchtbed. Vriendelijk verzocht de badmeester of de jongens voortaan gewoon een zwembroek aan wilden trekken, aangezien zwemmen in pyama’s niet is toegestaan. En of de jongste wel in het bezit was van een zwemdiploma, want hij leek nogal jong voor het diepe bad. Nee, de jongste had inderdaad nog geen zwemdiploma en klampte zich vast aan de oudste die angstig om zich heen zat te kijken. Dit is geen gewone droom, dit is een regelrechte nachtmerrie. Zeg, waar zijn jullie ouders eigenlijk? Die liggen rustig te slapen in de caravan en waarschijnlijk dromen ze van wilde zwijnen en herten die kriskras door de Veluwe rennen… Ik heb zo raar gedroomd. Over de jongens die alleen in een zwembad ronddobberden op een luchtbed. Helemaal alleen, zonder ons.  Hmm… zullen we maar wat eerder naar huis gaan deze week. Met het weer wordt het toch niks meer. Goed idee. In de voortent zit de jongste een spelletje te spelen en de oudste leest een Donald Duck. Gelukkig sliepen ze lekker op een luchtbed…