Een oude hobby nieuw leven inblazen. Goedkoper dan ik dacht maar uiteindelijk toch ver weg. Goedkoop, omdat het fotograferen van vliegtuigen met een digitaal cameraatje redelijk eenvoudig is en de kwaliteit van de foto’s er mee door kan. Rechts bovenaan deze pagina staat de link naar de foto’s die ik van de week gemaakt heb. Natuurlijk bekijk ik met grote ogen de foto’s op internet van mensen die dure digitale spiegelreflexcamera’s hebben en realiseer ik mij dat ik voorlopig niet kan tippen aan die kwaliteit. En toch ben ik tevreden omdat het resultaat met een 10 megapixelcamera met een klein beetje optische zoom al beter is dan het inscannen van mijn oude vliegtuigfoto’s die ik vroeger maakte met een analoge spiegelreflexcamera. Waarom dan uiteindelijk toch een oude hobby die ver weg lijkt? De factor tijd speelt een grote rol. Gezinsleven, je werk en sportende kinderen slurpen nu eenmaal de meeste tijd op. Ook wel logisch, want het spotten en fotograferen van vliegtuigen is altijd al een hobby geweest van voornamelijk vrijgezelle exentriekelingen. Althans, zo keek ik er vroeger zelf al tegenaan. Weirdos die hele dagen op of rond een vliegveld hangen en in de meest prachtige steden niet verder komen dan de bezoekerspier of ergens tussen start- en landingsbaan blijven hangen. Daar was ik er ook een van, al maakte ik het niet zo bont als de echte diehards. Er werden toentertijd zelfs spottersreizen georganiseerd van twee of drie weken naar de Verenigde Staten, waarbij je dus elke dag van vliegveld naar vliegveld werd gebracht. Hoe gek moet je dan zijn! Maar ze gingen ook naar een stuk woestijn waar duizenden vliegtuigen op een soort vliegtuigkerkhof ‘stored’ stonden. Dat was toch wel de droom van elke freak. Vliegtuigen die uit roulatie waren gehaald en die je alleen daar nog kon bekijken. Had ik toch ook eigenlijk wel graag eens rond willen kijken. Ben zelf denk ik stiekem ook nog een klein beetje een freak. En als je dan weer een keer met je zoontje naar Schiphol gaat, dan zie je ze weer even vliegen.