Dinsdagavond speelden we een vriendschappelijke oefenwedstrijd tegen Coal E2 in Rotterdam. De jongens hadden er zin in en de eerste 20 minuten waren ze aan elkaar gewaagd. Mentaal stortte het team van Coal echter als een kaartenhuis in elkaar toen de 0-1 viel. We gingen dan ook de rust in (25 minuten per helft) met een 0-3 voorsprong. Wat er daarna in de tweede helft gebeurde deed denken aan een slechte komische act en was opvoedkundig niet al te best. De trainer van Coal, die tevens scheidsrechter was, laten we hem voor het gemak Bassie noemen, stuurde een spelertje van Coal voor 3 minuten naar de kant vanwege agressief gedrag. Dat spelertje weigerde na die 3 minuten verder te spelen en bleef gewoon de rest van de wedstrijd naast het veld zitten.  Even later had een spelertje van Coal een blessurebehandeling nodig, maar de leider van Coal, laten we hem Adriaan noemen, had dat totaal niet in de gaten omdat hij met zijn rug naar het veld stond. Bassie schreeuwde naar Adriaan dat hij als de … moest gaan kijken naar zijn spelertje dat nog op de grond lag. Over de hoofden van de spelertjes werd de discussie voortgezet. Na afloop van de wedstrijd kwam ook de vader van het naar de kant gestuurde jongetje nog even verhaal halen bij de scheidsrechter. Ook nu waren alle kinderen weer getuige van een fikse woordenwisseling. Later komen Bassie en Adriaan de kantine binnen, drinken een biertje en praten nog wat na over de wedstrijd, alsof er niets is gebeurd. Al met al een nogal lachwekkend maar vooral ook verbijsterend avondje. Je vraagt je toch af wat die kinderen hiervan meekrijgen en welke voorbeeldfunctie deze trainer en leider voor ogen hebben. Oh ja … het vriendschappelijke oefenwedstrijdje werd uiteindelijk door ons met 0-7 gewonnen, maar daar had niemand het meer over na de wedstrijd…