Het was voor mij alweer een tijdje geleden, maar heel af en toe heb je nog wel eens zo’n gesprek. Op een gezellige locatie, met een drankje erbij. Gewoon in je eigen woonplaats bij het winkelcentrum waarvan je vroeger zei: het dorp. Even naar het dorp op vrijdagavond. Rondstruinen langs diverse winkels. De muziekwinkel, kantoorartikelenwinkel en boekenhandel kregen altijd bezoek. Je kocht dan wel niks, maar alleen al rondneuzen was een prima tijdverdrijf. Naarmate je ouder werd ging je op die vrijdagavonden toch wat gerichter boodschappen doen. Op den duur kwam je er eigenlijk alleen nog voor de supermarkt en om geld te pinnen. Pas vele jaren later na diverse verbouwingen en veranderingen in het centrum, zijn de restaurants en eetcafés gekomen. Daar dus, in een van die nieuwe eetcafés, zat ik afgelopen vrijdagavond aan een heerlijk glaasje zoete witte wijn. Ook dat was alweer een tijdje geleden, want de laatste tijd is het vaak rode wijn. Het wijntje smaakte uitstekend en ik betrapte mezelf erop dat ik zaterdagmiddag bij de supermarkt het wijnpad in dook op zoek naar zo’n zelfde soort witte wijn. Het gesprek beviel me ook wel. Heerlijk de diepte in over onderwerpen die zowel op het werk als prive raakvlakken met elkaar hebben. Communiceren over het onderwerp communicatie bijvoorbeeld. Geen digitale communicatie, maar face-to-face chatten over valkuilen en ruis in communicatie met anderen. En daarnaast ook nog praten over onderwerpen als studie, werk en toekomst. Een prettig gesprek, zo wil ik dit het liefst omschrijven. Ongedwongen en met oprechte interesse praten op niveau en leren van elkaar. Waarom gebeurt zoiets niet vaker? Zulke avonden, daar kan geen televisie of andere media tegenop. En waarom nu ineens witte wijn? Overigens wel een goede keus! Want de wijn smaakte naar meer… en het gesprek ook!