In navolging van mijn collumn over vriendschap (zie mijn vorige stukje), ga ik nog even door over dit thema in combinatie met Facebook. De grootste beperkingen van Facebook en je vrienden aldaar is het gegeven dat je niet weet wie je berichten wel of niet gelezen hebben en wat men wel of niet leuk vond. Het beperkte Like buttontje laat hooguit van een enkeling zien dat iets leuk is, maar van je overige vrienden weet je hun mening niet. Een Unlike-button is er niet, omdat het allemaal vooral positief moet blijven. En laten we ook niet vergeten de vrienden die vastgekleefd zitten met hun linker- of rechterklikvinger aan de muis en die zelfs berichten over moord en doodslag nog Liken. Waarde van dit soort vriendschapsklikjes is daarmee gereduceerd tot nul. Volgens mij zijn er zelfs een heleboel hypocriete Like’s van mensen die zich min of meer verplicht voelen om iets te Liken omdat deze persoon nog van nut kan zijn. Persoonlijk ben ik altijd opgelucht als er iemand van mij iets leuk vindt, maar ik heb ook gemerkt dat dit door kan slaan en dat je gaat nadenken waarom er bijvoorbeeld niemand reageert of niet de persoon waarvan je verwacht dat die zal reageren. Terwijl er talloze redenen te bedenken zijn en de grootste is deze: Men heeft het gewoon niet gezien. Immers, hoe groter je vriendenlijst hoe groter de stroom aan updates. De aandacht zal dan ook verdeeld moeten worden en een bericht van de vorige dag is dan inmiddels al terecht gekomen tussen de oudere berichten. Dan blijft hooguit nog een Persoonlijk Berichtje over als je echt iets belangrijks te melden hebt, maar ook daar volgt soms totaal geen reactie op. Wat wel werkt: Gewoon even bellen of een bezoekje afleggen. Veel waardevoller, een 1 op 1 gesprek en nog belangrijker het feit dat stemgeluid en non-verbale gezichtsuitdrukkingen meer zeggen dan platte tekst. Facebook en het wel of niet reageren laten teveel ruimte over tot speculeren en kunnen ertoe leiden dat je juist negatiever wordt in plaats van positiever over je vrienden. Daarom gooi ik het roer om en bescherm mezelf door de reacties en Like’s te waarderen, maar geen waardeoordeel te geven aan de grote meerderheid die niet of nergens op reageert. Voor de echt belangrijke vriend(in) aan wie ik echt iets te melden of te vragen heb, maak ik gewoon gebruik van een oude communicatiemethode. Ik bel je wel…