Even de week doornemen. Zaterdag 11 februari kom ik na 7 uur schaatsen compleet stuk terug van de Molentocht, 75 kilometer op de schaats. Trots op mijn medaille, dat wel, maar ook een paar mega-blaren rijker. Maandag 13 februari meld ik me om 07.00 uur bij 8M KNO in het Erasmus MC, waar ik om 11.00 uur een 2 uur durende operatie krijg aan mijn rechteroor. Om 15.00 uur weer terug op de kamer, zonder pijn, zonder misselijkheid. Dankzij wifi kan ik op mijn gemak via mijn telefoon de reacties op facebook lezen en kan ik zelfs middels een zelfgemaakte foto de jongens thuis laten zien hoe zielig ik er uit zie met mijn hoofd in het verband. De reacties voelen als een warme deken en geven je het gevoel dat de kamer vol zit. Overigens wel een troosteloze kamer, waardoor het mij meteen weer duidelijk werd dat nieuwbouw echt noodzakelijk is, maar dat terzijde. In de avond nog een bezoekje van een OK-collega die me gezellig even meeneemt naar de hoofdingang, alwaar een klein koortje wat liederen staat te zingen in diverse talen. De meeste toeschouwers, patienten in rolstoel, zitten aandachtig te luisteren. Iets dat mij niet lukt, want ik ga precies met mijn ingezwachtelde oor richting het koor zitten. Daar had ik ook geen spijt van, want erg hoogstaand was het allemaal niet. Uiteraard wel respect voor deze mensen om op vrijwillige basis een uurtje te gaan staan zingen in het ziekenhuis. Dinsdagmorgen 10.00 uur weer thuis na een matig nachtje, waardoor ik die morgen al voor 07.00 uur onder de douche stond. Om 11.00 uur neem ik een fruitmand in ontvangst van mijn collega’s van de Centrale Sterilisatie Afdeling. De dame die me de fruitmand overhandigde hoefde niet eens naar het huisnummer te kijken, want het verband om mijn hoofd liet aan duidelijkheid niets te wensen over. De rest van de week erg rustig aan gedaan en vandaag, zaterdag 18 februari, zowaar een hele middag naar een verjaardag geweest. Die paar keer dat ik deze week buiten was trok ik steevast een muts over mijn oren, waardoor slechts een klein stukje verband zichtbaar bleef. Dit zal maandag ook nodig zijn als ik weer ga werken. Dinsdag gaan de hechtingen er uit en ook de gazen die nu nog in mijn oor gepropt zitten. Ik zal dan in ieder geval weer goed horen, voorlopig, en als dat na 3 maanden nog steeds zo is dan is de genezing goed verlopen. Al met al, het was me het weekje wel. Zou bijna vergeten dat ik vorige week nog een stukje geschaatst heb.